شهرت فتوایی در فقه منصوصشهرت فتوایی در فقه منصوص به شهرت فتوایی در مسئله فقهی، مستند به نصّ موجود اطلاق می‌شود. ۱ - تعریفمسائلی از فقه را که در مورد آنها نص وجود دارد، در صورتی که فتوای فقها به مضمون روایت و با الفاظ آن صادر شده باشد، شهرت فتوایی در فقه منصوص می‌گویند. ۲ - اقسام شهرت فتواییشهرت فتوایی، به اعتبار مسائل مورد فتوا و چگونگی فتوا دادن، به «شهرت فتوایی در فقه منصوص» و « شهرت فتوایی در فقه مستنبط » تقسیم گردیده است. ۳ - مراد از فقه منصوصنظر به این که قدمای اصحاب هم چون مرحوم « شیخ مفید ، شیخ صدوق و شیخ طوسی » اجتهاد را به طور محدود به کار می‌گرفتند و تنها در مورد مسایلی که روایتی درباره آنها وجود داشته، طبق مضمون روایت فتوا می‌دادند (به این شکل که در فتوای خود، متن روایت را ذکر کرده و سند آن را حذف می‌نمودند) به این گونه مسائل «فقه منصوص» می‌گفتند و شهرت درباره آنها به «شهرت فتوایی در فقه منصوص» معروف شده است. ۴ - حجیت شهرت در فقه منصوصچون این شهرت در حقیقت از مصادیق شهرت عملی است، برخی از فقها تنها این نوع شهرت را حجت دانسته‌اند. ۵ - پانویس
۶ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۵۳۰، برگرفته از مقاله «شهرت فتوایی در فقه منصوص». |